Ég, aldurinn og jólin

Einu sinni var ég að keyra heim úr vinnunni á aðfangadag. Keyrði fram á árekstur, þ.e. jeppi hafði keyrt inn í hliðina á smábíl. Í smábílnum var gömul kona farþegi hjá ungri konu. Jeppanum keyrði maður. Hann og unga stúlkan voru að styðja gömlu konuna að sjúkrabílnum þegar ég kom að. 

Þar sem ég sat á rauðu ljósi í bílnum mínum á leiðinni heim tókst mér að ímynda mér að unga stúlkan hefði verið með ömmu sinni í kirkjugarðinum. Þær saman að setja ljós á leiði afans, hefðu svo verið á leiðinni á elliheimilið þar sem amman ætlaði að halda jólin. 

Og með tár í augunum og kökk í hálsinum keyrði ég heim.

Áðan var ég í Bónus. Þar var eldri maður með mat í körfu og bað stúlkuna að stoppa þegar að hann væri kominn upp í 3000 kr. Á milli mín og hans var pelsklædd frú (sem skiptir ekki öllu máli en ég ímynda mér að mögulega hefði ég haft kjark ef hún hefði ekki verið þarna). Alltíeinu brosir stúlkan elskulega til mannsins og segir honum að nú sé hún komin upp í 2989 kr. Hann brosti tilbaka, bað stúlkuna að halda eftir kaffipoka og hakki og skottaðist út. Ég er ennþá leið í hjartanu að hafa ekki þorað að bjóða honum að kaupa kaffið og ketið. 

Eiginmaðurinn sagði mér reyndar fyrir nokkrum dögum að ég yrði svona í desember. Þá meina ég ekki huglaus og ímyndunarveik. En mér finnst pínulítið erfiðara að vera til. 

Af því að það eru svo alltof alltof margir sem eiga engan. Engan sem heimsækir eða hringir. Auðvitað af margvíslegum ástæðum. En ég meina Hitler var skemmtilegur við lítil börn. Svo það má mikið vera ef einstæðingar eru það vegna illmennsku. 

Ok það sem ég er að reyna að segja er, að ein verðmætasta gjöfin er tíminn okkar, gefum það sem við getum til þeirra sem þurfa og leggjum allt í samskiptin sem við eigum og leggjum okkur fram við að eiga falleg samskipti. 

Og á sama tíma verð ég að viðurkenna að það hlýtur að vera auðveldara að vera bara sama, vera reiður út í fólk sem maður þekkir ekki neitt, pólitíkusa, ríkisstjórnir og býsnast yfir eh sem kemur manni ekki rassgat við. En við eigum það sameiginlegt að vera fólk og orkan sem fer í að hafa skoðun á hlutum sem koma manni ekkert við væri betur nýtt til að gefa af okkur til annarra. 

Yfir & út

Breytingar

Ógeðslega margt búið að gerast síðan síðast.  Ég er búin að skipta um vinnu og kaupa mér leðurjakka og neonbleikan kjól.

Þessi setning segir það allt. Svartklæddi Vodafonestarfsmaðurinn til rúmlega 14 ára. Komst reyndar að því að ég kann engan veginn að skipta um vinnu, enda langt síðan síðast og var mjög pirruð yfir því að vita ekki allt á 2 vikum hehehheheh! En þetta tekur víst aðeins lengri tíma en það.

En mikið hrikalega hefur maður gott af því að breyta um umhverfi. Maður fer að huxa hlutina allt öðruvísi sem er hollt og gott.

En samt það sem liggur á mér í dag er veðrið. Það rignir og rignir og rignir og rignir, er orðin alvarlega depressed yfir þessu & íbúðamálunum. Sumsé vil fá sól, bara smá og nýja íbúð - er ég að biðja um of mikið :)

Gísli Guðjónsson

Þessi maður er stórmerkilegur. 

Las fyrir mörgum árum bók um hann "Réttarsálfræðingurinn" Hann hefur sérhæft sig í fölskum og óáræðanlegum játningum. Vinnur líka að meðferð geðsjúkra. 

Hann er búinn að koma að mjög mörgum þekktum dómsmálum. Hann til dæmis kom að máli fjórmenningana frá Guildford og sexmenningana frá Birmingham. Mál sem tengdust hryðjuverkaárásum á Bretlandi á 8 áratugnum. Borgaraóeirðir geisuðu á Norður Írlandi þar sem tókust á þjóðernissinnar og sambandssinnar og viðkvæmt pólitískt ástand. Írski lýðveldisherinn ákvað að sýna andúð sína á breskum yfirvöldum og sprengdu sprengjur út um allt m.a. á tveimur krám í Guildford og síðan í Birmingham á stuttum tíma árið 1974. 

Það voru tíu einstaklingar handteknir fyrir þessar árásir, ákærðir og sakfelldir. Í yfirheyrslum játuðu 8 af þessum aðilum en drógu síðan játningar sínar tilbaka. Þessir aðilar voru taldir meðlimir í Írska lýðveldishernum án þess að sannanir væru fyrir því. Meira en áratug eftir þetta voru dómarnir ógiltir fyrir í hæstarétti og þessir dómar taldir með verstu réttarmorðum í sögu Bretlands. 

Allavega þá vann Gísli við annan mann að þessum málum í hátt í fjögur ár og sú vinna þeirra varð til þess að mál þessara einstaklinga var tekið upp og þeir sýknaðir eftir að hafa setið meira en áratug í fangelsi saklausir. 

Allskonar merkilegar uppgötvanir sem þeir gerðu við þessar rannsóknir um sefnæmi og undanlátssemi einstaklinga, stór munur á persónuleika þeirra sem játuðu og hinna sem ekki játuðu.

BS verkefnið hans sem fjallaði um Breiðuvík, afbrotaheimili fyrir unglinga. 

Það vakti áhuga hans að sagan sagði að þessi stofnun næði mjög góðum árangri því flestir þeirra drengja sem þangað færu stæðu sig vel eftir að hafa dvalið þar. Hann ákvað að rannsaka þetta og athuga hvort það væri rétt að stofnunin næði svona góðum árangri í raun og veru og hver væri skýringin á velgengninni. Breiðavík var huxað sem fjölskylduheimili og átti að vera vistunarstaður fyrir stráka sem höfðu þörf fyrir umsjón og vernd, meðal annars vegna hvanrækslu foreldra, lélegrar mætingar í skóla og andfélagslegrar hegðunar. “vandræðaunglingar” 

 Úrtakið sem hann notaði í verkefninu sínu samanstóð af 71 drengjum sem Barnaverndarnefnd Reykjavíkur sendi til Breiðuvíkur á árunum 1953-1970. Rannsóknarefnið var að skoða hversu hátt hlutfall þessara drengja hefði framið afbrot eftir að hafa útskrifast frá Breiðavík og meta hversu alvarlega brotin væru, og greina hvaða þættir tengdust afbrotahneigð eftir meðferð. 

Niðurstöður rannsóknar hans var alls ekki í samræmi við það sem sagan sagði um góðan árangur þar sem í ljós kom að 70% úrtaksins framdi alvarleg afbrot eftir að hafa útskrifast frá Breiðuvík. Þannig að þessi góði árangur sem talað var um var bara tilfinning sem átti ekki við nein rök að styðjast. Félagsmálastofnun sýndi niðurstöðunni sem birtust í lokaritgerð Gísla 1975 mikinn áhuga og fáeinum árum eftir það var heimilinu lokað. 

Þáverandi yfirmaður félagsmálastofnunar bað um að varlega yrði farið með skýrsluna og skýrslan því stimpluð sem trúnaðarmál. 

Við vitum núna, hvað gerðist allmörgum árum síðar ...

Sögur af landi

Mig langar að segja ykkur sögu sem að Addi bróðir minn sagði mér. Ég hef alltaf öfundað hann af því hann kann ótal mikið af frásögnum, furðusögum og staðreyndum um allt og ekkert. Hann segir mér hverjum við erum skyld, hann segir mér sögur af draugum, þjóðsögur, flökkusögur og allskyns staðreyndir.

Hann sagði mér þessa sögu um atburð sem gerðist heima. Heima í Steinadal. Þegar ég heyrði hana fyrst, var hún reyndar sungin, og bara byrjunin. 

Það kemur síðar en ég ætla líka að byrja á byrjuninni, hér kemur sagan eins og hún er skráð í Refskinnu II "Bragi Jónsson (Refur bóndi). 1973. Hörpuútgáfan, Reykjavík. Bls. 48-50."

Slysið á Steinadalsheiði 21. desember 1929

Inn af Kollafirði í Strandasýslu er allstór dalur er Steinadalur heitir. Í honum er fjórir bæir, Fell, sem er landnámsjörð og gamalt prestssetur og kirkjustaður, er er nú lagt niður sem slíkt og Miðhús sem byggð eru úr Fellsland öðrum megin, en Ljúfustaðir og Steinadalur hinum megin. Eru allar þessar jarðir í byggð. Leiðin suður til Gilsfjarðar liggur upp á Steinadalsheiði. Eigi getur hún talizt löng og er slarkfær bifreiðum að sumrinu, en verður ófær í fyrstu snjóum.Leið þessi er þó allfjölfarin að sumrinu og gæti verið allgóð ef eitthvað væri fyrir hana gjört. Gilsfjarðarmegin eru fyrstu bæirnir sem að er komið: Gilsfjarðarbrekka sem er í Barðastrandasýslu og Kleyfar [sic], sem tilheyra Dalasýslu. Á Steinadalsheiði varð slys það er hér verður frá sagt:

Árið 1929 bjó í Steinadal með móður sinni sem mig minnir að héti Þorbjörg, Jón Þorbjörnsson, en faðir hans var þá látinn. Fleira fólk var þar á heimilinu, m.a. tvær systur hans og er önnur þeirra á lífi, María húsfreyja á Ljúfustöðum. Jón var fæddur 1893 og því 36 ára er hann lézt á hörmulegan hátt. Hann var þá heitbundin frændkonu sinni, Önnu Franklínsdóttur frá Litla-Fjarðarhorni, mestu myndar- og efnisstúlku. Eigi höfðu þau opinberað trúlofun sína, sem kallað er og var ætlunin að gjöra það um jólin.

Þá bjó í Múla í Gilsfirði maður að nafni Friðbjörn Guðjónsson og var hann gullsmiður. Hjá honum hafði Jón pantað trúlofunarhringa, en hringana þurfti hann að sækja sjálfur og lá leiðin því að sjálfsögðu yfir Steinadalsheiði. Hinn 20. desember 1929 lagði svo Jón í þá ferð sem varð hans síðasta. Var ferð hans heitið að Múla í Gilsfirði til Friðbjarnar gullsmiðs að sækja hringana. Veður var dágott og gekk honum vel yfir heiðina. Lauk hann erindum sínum í Múla og gisti þar.

Daginn eftir var tvísýnt veðurútlit, en hann lét það ekki hefta för sína og hélt af stað og var hugmynd hans að ná heim um kvöldið. Leið svo dagurinn og kvöldið að hann kom ekki heim. Var þó ekki undrast um hann þar sem veður var ekki gott, en þegar næsti dagur og næsta nótt leið án þess að hann kæmi fram, þótti það ekki einleikið. Fór þá Sigurður bróðir Önnu unnustu hans suður yfir heiðina og kom að Gilsfjarðarbrekku og frétt þar að Jón hefði lagt upp á heiðina 21. desember eins og hann ætlaði sér upphaflega, vissi hann þá að eitthvað alvarlegt hefði hent Jón. Fór hann við það heim, en varð Jóns hvergi var. Liðu svo tveir dagar að ekki var hægt að hefja leit að Jóni vegna hríðarveðurs. Strax þegar upp stytti hríðinni fór hópur manna úr Kollafirði og hófu leit að honum á Steinadalsheiði, en sú leit varð eigi löng.

Fundu leitarmenn hann örendan og helfrosinn á melholti í svonefndum Brekkudal sem er Gilsfjarðarmegin á heiðinni og var hann alveg á réttri leið. Sáu þeir skjótt hvað orðið hafði honum að aldurtila því snjóflóð hafði fallið ekki langt frá þeim stað er hann fannst á og sáust glögg merki þess að hann hafði lent í því. Var hann úr liði um ökklann á öðrum fæti og auk þess meira skaddaður. Sáust þess merki að hann hafði skriðið alllanga leið, unz hann lagðist til hinztu hvíldar á melnum þar sem hann fannst undir allstórum steini, og þar mátt heyja sitt dauðastríð, hvort sem það hefir verið langt eða stutt.

Köld hefur hinzta hvílan hans verið og koddinn ekki mjúkur, en vonandi hefir hann ekki lengi þurft að bíða hvíldarinnar eilífu. Þessi hryllilegi atburður vakti almenna sorg í sveitinni og á móður hans hafði hann þau áhrif að hún bar ekki barr sitt eftir þetta.

Jón var vel gefinn myndarmaður sem allir söknuðu og er enn ekki fyrnt yfir slysför þessa.

Næst ætla ég að klára að segja ykkur söguna eins og ég heyrði hana fyrst

Steiktir grænir tómatar ?

Tengdamóðir mín ber alltaf á borð um jólin dásamlega græna tómata. Fékk hjá henni uppskriftina og ákvað að prófa sjálf :) enda er ég martha stewart inn við beinið. Þetta er furðulega lítið mál og ég skemmti mér konunglega við þetta. 

Hefði reyndar sennilega átt að fara sjálf í Frú Laugu sem er eina búðin sem grænir tómatar fást amk á þessum árstíma. Ástæðan: eiginmaðurinn kom heim með nærri 4 kg og nú fær hann að gjalda þess. Fær í matinn steikta græna tómata og svo fann ég uppskrift að Grænni tómatasúpu á þessari yfirgirnilegu uppskriftasíðu. Því þetta var heldur meira en mig vantaði ef satt skal segja heheheh !

Núna eru litlu tómatarnir allsberir í þessum krukkum og bíða í 4-6 vikur eftir að verða meðlæti :)

Bækur

Eiginmaðurinn kom heim með bók handa mér á laugardaginn. Það var reyndar bók sem ég las í Ítalíuferðinni okkar. Ég skottaðist í Eymundsson og fann mér aðra spennandi bók, en hér eru sumsé bækurnar sem ég er búin að lesa síðan síðast. Er síðan að þrælast í gegnum Game of thrones, ég er bara lengur að lesa þær bækur en margar aðrar. Veit ekki alveg afhverju, kannske er það bara stóra lestrargleraugnamálið hjé hjé.

Morgnar í Jenín er skyldulesning. Þetta er svakalega erfið saga, og maður getur ekki ímyndað sér og ekkert nema reynt að skilja. En það er held ég ekki hægt, þú ert frost að innan ef þessi bók hreyfir ekki við þér. Eldvitnið, fyrsta bók Keplers er sú allra besta, Dávaldurinn, þessi er þó betri en bók númer tvö, það er líka bara eh svalt við finnska rannsóknarlögreglumanninn. Er að fílann, en ehveginn ekkert mikið meira, þetta er bara fínasta afþreying. Þrettán ástæður, bara afþreying, ekkert spes. Rof las ég í einum rykk (meðmæli, þegar maður getur ekki hætt), það er eh heillandi við eyðibýli, það er eh heillandi við íslenskar aðstæður og ég fíla þennan rithöfund.

Það er bara ógeðslega sjaldan sem ég les bækur sem hreyfa almennilega við mér, man þó bara eftir einni bók sem ég hef lagt frá mér ókláraða. Það var Bókaþjófurinn sem af eh ástæðum mér fannst afspyrnuleiðinleg. Er samt að huxa um að reyna við hana aftur. 

Við stofnun Ísraelsríkis 1948 er palestínsk fjölskylda hrakin úr þorpinu þar sem ættin hefur búið öldum saman og í kjölfarið finnur hún sér hæli í flóttamannabúðunum í Jenín. Á leiðinni hverfur eitt barnanna, ungur drengur sem elst upp í gyðingdómi, en bróðir hans fórnar öllu fyrir málstað Palestínumanna. Systirin Amal flyst til Bandaríkjanna en snýr aftur og kynnist ást, missi og hefndarþorsta. Saga fjölskyldunnar er saga palestínsku þjóðarinnar, flóttamanna í sextíu ár – einlæg og mannleg frásögn sem oft hefur verið líkt við Flugdrekahlauparann.

Á stúlknaheimili norður af Sundsvall í Svíþjóð gerast voveiflegir atburðir. Á dimmu haustkvöldi finnst ein stúlknanna myrt og skömmu síðar gæslukona. Lík ungu stúlkunnar er í undarlegri stellingu: með hendurnar fyrir andlitinu.
Engin vitni voru að voðaverkunum en nokkrum dögum eftir að þau eru framin hringir kona í Stokkhólmi í lögregluna og segist geta veitt upplýsingar – gegn gjaldi. Í þetta skipti er lögregluforinginn Joona Linna nánast ráðþrota. Hvaða öfl eru þarna að verki?

Þegar Clay Jensen kemur heim úr skólanum bíður hans óvænt sending: skókassi, fullur af gamaldags kassettum. Þegar Clay finnur loksins tæki til að spila þær í heyrir hann rödd sem hann þekkir, rödd Hönnu Baker, bekkjarsystur hans sem hann er búinn að vera skotinn í síðan hann sá hana fyrst … og sem er nýbúin að fremja sjálfsvíg. Á spólunum gefur Hanna þrettán ástæður fyrir því sem hún gerði – nefnir þrettán manneskjur sem höfðu áhrif á ákvörðun hennar – og úr því að Clay fékk þær sendar kemur hann þar við sögu. En hvað í veröldinni hefur hann gert sem ýtti Hönnu fram af brúninni? Eina leiðin til að komast að því er að hlusta. Fram undan er löng og erfið nótt sem breytir Clay til frambúðar.

Árið 1955 flytja tvenn ung hjón í afskekktan eyðifjörð. Dvölin fær snöggan endi þegar önnur kvennanna deyr með dularfullum hætti. Hálfri öld síðar finnst gömul ljósmynd sem bendir til þess að hjónin hafi ekki verið ein í firðinum. Ari Þór lögreglumaður á Siglufirði reynir að fá botn í þetta dularfulla mál með liðsinni fréttakonunnar Ísrúnar. Og í Reykjavík vindur óvænt sakamál upp á sig þegar ung fjölskylda er ofsótt af ókunnum manni.

Laugardagur

Átti mjög svo dásamlegan laugardag. Hitti mæðgurnar Diljá og Ugglu í Laugardalnum þar sem fyrrnefnd var á fimleikaæfingu, byrjuðum á að fara með Krákuna í gönguferð í grenjandi rigningu, fundum úlfaspor á göngustíg og þeystumst svo heim. 

Var búin að baka þessi bananabrauð með Nutella sem ég fann á síðunni Ljúfmeti & Lekkerheit. Það er skemmst frá því að segja að það er hálft brauð eftir :) dásamlega gott alveg! 

Ljúfastur laugardagur. Ég er altekin af löngun að komast í sveitina, ef vel á að vera verð ég að komast einu sinni í mánuði. Fór síðast um miðjan nóvember svo það er ekkert skrítið að  tilfinningin sé orðin knýjandi, en nú erum við komin á almennilega bifreið svo ég víla ekkert fyrir mér að þeysast yfir snævi þaktar heiðar. Eh sem var ekkert svakalega spennandi á ógeðis polo en er bara spennandi á löggulegacy :)

Bækur Feigð & Húsið

Ég las Svartur á leik þegar hún kom út og hafði nokkuð gaman af henni. Næst reyndi ég við Skipið, gafst upp á henni og Stefáni Mána í leiðinni, ofurnákvæmar lýsingar gerðu ekkert fyrir mig þegar verið var að lýsa klósettferðum. Jæja, svo sagði mér eh að Feigð væri feiknagóð bók svo ég fékk hana lánaða hjá Madda vini mínum. Stutta sagan er sú að ég gleypti hana í mig og öðlaðist nýja trú á Stefáni Mána. 

Doldið skrítið var nýbúin að lesa Ósjálfrátt sem kemur inn á sömu atburði og Feigð en á allt annan hátt og að mínu viti miklu magnaðari hátt. Fór svo og skilaði Feigð og fékk Húsið í staðinn og las hana á örfáum kvöldum. Það er gaman að lesa bækur þar sem maður heldur með og fær óbeit á persónum, maður kíkir hvort eh er undir sófanum og athugar hvort það er örugglega læst þegar maður fer að sofa :) - lestur sem vekur upp tilfinningar í manni. Það er best!


Á Þorláksmessu 1979 kemur upp eldur í húsi á hæð innst í Kollafirði. Sjö ára gamall drengur kemst lífs af úr brunanum en foreldrar hans og tvö yngri systkini farast. Drengurinn er minnislaus en fær martraðir um eld, reyk og ógnvænlegan mann með hamar í hendi. Seint í nóvember 2007 er Hörður Grímsson kallaður að húsi í Smáíbúðahverfinu í Reykjavík. Í kjallaranum liggur gamall maður í blóði sínu. Flest bendir til þess að um slys sé að ræða en lögreglumaðurinn er á öðru máli. Skömmu síðar flytur fjögurra manna fjölskylda inn í afskekkt hús í Kollafirði og draugar fortíðar vakna til lífsins ... 

Lögreglumaðurinn Hörður Grímsson berst á hverjum degi við fortíðardrauga og feigðin kallar að honum úr öllum áttum. Hann vill gera heiminn örlítið bærilegri, hvað sem það kostar. Því bíður hann fyrir utan fangelsið þar sem út gengur óvinurinn, dópsalinn, steratröllið og undirheimahrottinn Símon Örn Rekoja. Það stefnir í æsispennandi uppgjör milli þeirra þar sem átökin berast milli Reykjavíkur og Vestfjarða.

Tilraunaeldhúsið

Tilraunaeldhúsið heppnaðist svona prýðilega í kvöld. Bleikja elduð í ofni, hvítlaukskartöflumús og heitt spínatsalat með sveppum, papriku, rúsínum og graskersfræjum. Átti svo heimatilbúna hvítlaukssósu sem passaði perfectly með. 

Held að tengdamóðir eigi alveg eftir að koma í tilraunaeldhús aftur :) víjúvíjú

Bækur Ósjálfrátt

Á síðasta ári 2012 þá las ég 81 bók með 26403 blaðsíðum - er með ofurlítið app sem heldur utan um þetta fyrir mig, það sem er kannske verra er að ég man ekki alltaf um hvað bækurnar sem ég les eru um, hef keypt bók og byrjað að lesa þegar mig fór að gruna að ég hefði lesið hana áður. Kláraði hana nú og gaf svo móður minni fyrra eintakið sem ég hafði keypt og lesið hrmfff.

Fyrsta bókin 2013 var Ósjálfrátt eftir Auði Jónsdóttur. Hún fær bilað fínar umsagnir

Dag einn vaknar Eyja í sjávarþorpi vestur á landi, nýgift drykkfelldum karli sem er tuttugu árum eldri en hún. Þau búa á rauðu svæði, örfáum skrefum frá rústunum þar sem snjóflóð féll skömmu áður og hreif með sér nítján mannslíf.
Röskar konur taka höndum saman til að koma ungu konunni frá eiginmanninum og í annað land, í samfloti með skíðadrottningu sem á ekki til orðið uppgjöf í orðaforða sínum. Löngu síðar skrifar Eyja sig aftur á sama stað til að reyna að skilja fortíðina, skáldskapinn í lífinu, fjölskyldu sína og þýðingu þess að vera skáldkona.
En fyrst og fremst allar sögurnar sem lífið gefur okkur og sem við megum ekki láta gleymast.

Þessi bók náði mér ekki. Mér fannst hún ruglingsleg og hún kallaði ekki á mig, oft les ég bækur sem ég get ekki lagt frá mér en þessi var meira svona "láttu þig hafa það að klára" - alveg fínasta afþreying en fær 2 stjörnur frá mér

Heimarómantík

Mér hefur alltaf fundist gaman að græja allskonar heima hjá mér, gera upp gömul húsgögn, raða og endurraða dóti, og ehveginn að dundast í eh svona. Frá því að gera við gamla styttu upp í að skipta um glugga. Mér finnst þetta og allt þarna á milli skemmtilegt. Maður eignast svo mikið í hlutunum þannig. Ætla að setja nokkrar myndir frá árinu 2012 af heimilunum mínum, Undralandi & E7 - verkefni sem ég er sérlega ánægð með, en það er þema. Hvíttunarþemað ógurlega

Gamli ryðbrúni kertastjakinn varð hvítur

 Svörtu kertalugtirnar hans Eika fengu að kenna á því

 Lugtirnar og stjakinn. Gamla brúna borðið í eldhúsinu og forljóti rafmagnsskápurinn fengu líka yfirhalningu

 Gömlu bláu könnurnar, rauða sigtið og græna og brúna skjalataskan - Allt hvítt

 Ljóta brúna dádýrið alveg gullfallegt hvítt

Brúna útidyrahurðin í Undralandi fékk að kenna á því. Grái liturinn í kringum hurðina er liturinn sem húsið fær í sumar ;)

Hér er svo borðstofuborð sem við fengum á 15 þúsund á barnalandi, dökk dökkbrúnt en orðið hvítt og fagurt. Huxa reyndar að það endi með að ég læt sprautulakka borðplötuna, það mæðir svo mikið á henni lakkið er ekki alveg að gera sig.

Nýtt borð kallaði á nýja stóla, við fundum 6 stk af þessum hér fyrir neðan á barnalandi sem fengust fyrir 15 þúsund allir saman. Fór í Listadún Marco og keypti svamp í sessurnar og Godda og keypti hvítt áklæði til að yfirdekka þá 

 Hér er svo búið að græja stóla og borð - sérstaklega fagurt (að mínu mati amk)

 

Þessi fallegi stóll flutti inn til okkar. Mig langar helst að láta bólstra hann með sama áklæði, mér finnst það fallegra og fallegra með hverjum deginum, það þarf hinsvegar að laga sessuna og gefa honum smá aðhlynningu en fallegur er hann.

Það er næstum því fáránlegt hvað nýjar höldur geta gert. Skipti um höldur á stóra borðstofuskápnum, það voru brún blóm en ég fann þessar höldur í eh gramsi. Hjartað og Uglan komu heim með mér frá London þegar við vorum á leiðinni heim frá Ítalíu í haust.

Finnst þessi bananastandur stórkostlega flottur, og það er rétt að bananar endast betur upphangandi en liggjandi í körfu ....fann hann hér

Fallegi litli kjóllinn sem ég keypti í Frúnni í Hamborg á Akureyri

Síðast er svo þessi kassi sem var svartur en lenti í hvíta kastinu mínu í sumar. Hann fékk ég á sölu varnarliðseigna fyrir mjög mörgum árum en hann er bara búinn að liggja út í geymslu í Undralandi. Skyldist að þetta væri gamall byssukassi, hann er nú kominn inn með öllu hina hvíta dótinu í Undralandi 

Matur

Er með mat á heilanum. Við borðuðum út jólin um helgina, vöfflukaffi með góðu fólki á laugardaginn og svo 13damatur í hádeginu á sunnudaginn. Alger dásemd, mér finnst nefnilega ógeð gaman að brasast í eldhúsinu þegar ég hef nógan tíma, brasast allskonar. 

Eiki & Kráka pikkuðu mig upp í gönguferðinni sinni í dag, það var dásamlega frábært að sjá gebbu klikk og eiginmanninn skoppast yfir bílastæðið þegar ég kom út úr vinnunni :) alveg hamingjusöm í hjartanu yfir þessu.

Svo fór ég og skemmti mér við kvöldmatargerð. 

í kvöld ætla ég að skemmta mér við að lesa uppskriftabækur... NÖRDALEGT ég veit, en mér finnst þetta í alvöru mjög gaman

Annars þá varð ég að koma því frá mér að ég þoli ekki biturleika. Mér finnst fyndið þegar fólk tekur biturleika upp sem lífstíl í gríni. En fólk sem er í alvöru biturt á ég bara svakalega erfitt með að þola, hvern langar að burðast með biturleika allt lífið.

Mér er eiginlega sama hvort það eru stórir eða litlir hlutir, ekki vera bitur. Það er hægt að vinna úr hlutunum, nýta sér þá til góðs, læra eh af þeim og skilja biturleikann eftir, bara ef þú druslast til að nenna því. 

Aftur til rútínunnar

Ehemm já, mér gengur það einmitt svo klikk vel, átti í einstökum erfiðleikum með að koma mér á lappir þessa tvo vinnudaga sem búnir eru af árinu. En hef svosem ca 11 vinnuvikur fram að næsta fríi til að koma þessu í samt lag. 

Er ehveginn enn að reyna að finna út úr áramótaheitunum fyrir árið. Specific atriðunum sumsé. Höfuðmarkmiðið er að vera besta útgáfan af mér á hverjum degi, en það hefur verið efst í huga í mjög mörg ár þannig að það er svosem ekkert nýtt. 

Í desember setti ég mér eitt markmið. Vera dugleg :) þetta var ekki týbískt markmið prófessional "markmiðasetjara" - en þetta virkaði prýðisvel fyrir mig. 

En núna er vöfflukaffi eftir smástund svo ég ætla að baka eitthvað áður en gestirnir koma ...