Hún
Hrafnhildur systir mín stakk upp á því að ég myndi skrifa sögur um villidýrið
hana Kráku. Frábær hugmynd!!
Fyrst
þegar ég hitti villidýrið þá var skuldbindingafælna ég nýbúin að eignast
kærasta. Það er nefnilega doldið erfitt fyrir skuldbindingafælið fólk að fara
úr "við erum að hittast" í "þetta er kærastinn minn". Sagan
átti samt ekki að vera um mig, en svona er þetta, sumir eru snillingar í að
láta heiminn snúast að mestu leyti í kringum sjálfan sig.
En
sagan er bara rétt að byrja. Kærastinn kæri fann nefnilega hund til að setja
skuldbindingafælnu mig algjörlega út á brún hengiflugsins. Ég hafði svosem rætt
það margoft að mig langaði í bolabít mínus slef. Það var samt meira lookið
heldur en það að mig langaði rosalega að eiga dýr.
En
kærastinn kæri var með þetta. Pug var lausnin. Skrítin tegund af hundi og
ég hafði aldrei áður hitt slíkan hund. Það var samt svoleiðis hundur framan á
hundabók sem að AmmaLyng gaf AddaBró í jólagjöf þegar við vorum lítil. Mér
fannst hundurinn sætur.
Hann
var búinn að stilla upp stefnumóti. Við
pughvolp, 6 mánaða sem vantaði nýtt heimili. Við roguðumst upp í Árbæ og var
boðið inn hjá fólkinu sem átti hvolpinn og fylgdumst með þessum flöffí
ferfætlingi.
Ferfætlingurinn
færði sig upp á skaftið og vildi láta lyfta sér upp í sófa til okkar, um leið
og eigandinn var búinn að því labbaði hún rösklega (eins og pínandi litlir fætur undir öllu stærri búk leyfa) til
mín stillti sér upp við hliðina á mér og pissaði svo á mig.
Eigandinn
varð algjörlega skelfingu lostinn og stamaði "hún hefur sko aldrei pissað
inni áður, hvað þá á einhvern" - ég trúði því nú mátulega og var viss um
að þetta væri óalandi og óferjandi óargadýr.
Óargadýrinu
var skutlað niður á gólf og við fengum að vita að það héti Kráka, af því að hún
væri þjófótt og stæli snuðum af yngsta fjölskyldumeðlimnum og færi með þau í
bælið sitt. Ég var ofsalega fegin, því ég var búin að ímynda mér að hún bæri eh
skelfilegt tískunafn. Mist Eik, Dís Mist eða eh svoleiðis en mér fannst
karakter í Kráku nafninu.
Svo fórum við og höfðum svosem ekkert efni á sófapissandi
óargadýrinu Kráku. En konan hringdi og tilkynnti okkur að hún væri, úr hópi
umsækjanda búin að velja okkur þrátt fyrir að við gætum ekki borgað uppsett
verð. Öllu heldur að hún ætlaði ekki að setja sig upp á móti vali óargadýrsins
sem hefði valið okkur þegar hún kaus að pissa á mig.
Great! Ég
sagði mest lítið og huxaði Kærastanum þegjandi þörfina. Ekki batnaði það heldur
þegar að ég kom heim úr vinnunni fáeinum dögum síðar og þá sat hann með
óargadýrið í stofunni. Rétti mér það svo og sagðist þurfa að fara í vinnuna, ég
yrði að taka fyrstu vaktina.
Þetta kvöld
hringdi ég í fyrsta og eina skiptið í Kærastann í vinnuna og skipaði honum að
koma heim, ég gæti alls ekki sinnt óargadýrinu og það væri skælandi og
snöktandi og ég kynni ekki að hugga það.
Það tók 6
klst fyrir óargadýrið að vinna hjarta mitt, þegar það loksins sofnaði í bælinu
sínu við hliðina á mínu ofan á lófanum á mér.
